Lees onderstaand verslag van een geslaagde actie.
Zo zie je maar weer, hier doen we het voor, om net die ene keer als het echt nodig is, doeltreffend en adequaat te kunnen handelen, met hetgeen welke we geleerd hebben op de lessen.
Ingezonden brief van ons lid, Willy Hammink.
Cor, hierbij een voorval wat ik van de week heb meegemaakt en ik ben dankbaar dat ik reanimeren heb geleerd op de EHBO vereniging. Ik nam dinsdagmiddag de trein vanuit Nijmegen naar huis terug samen met mijn collega die inmiddels al in de vut is. We hadden een wandeling vanaf de zaak gemaakt naar het station toe, ongeveer 20 minuten lopen en gingen in de trein zitten, niet druk op dat moment dus we zaten alleen in de coupé toen hij plotseling zonder iets te zeggen begon te snurken en bewusteloos raakte. In een zeer korte tijd had ik hem in een positie liggen dat ik hem kon reanimeren en alarm kon slaan naar de hulpverleners en uiteraard de conducteur want de trein mocht in geen geval weg rijden wat gelukkig niet gebeurde. Met ongeveer 7min. was de motorambulance aanwezig met een defibrillator al bij zich en was al voorbereidingen aan het treffen om de apparatuur aan te sluiten toen er ook een motor agent gearriveerd en deze de reanimatie van mij over nam en toen kwam ook de ambulancewagen binnen. Na de schok kwam het hart weer op gang en daarmee ook de ademhaling en kon hij vervoerd worden naar het Radboud ziekenhuis in Nijmegen. Tot op heden is alles goed met hem, geen hersens letsel want alles functioneert zoals het moet zijn (kreeg vandaag via een omweg de mededeling dat proeven die ze direct bij aankomst in het ziekenhuis doen heel positief waren uitgevallen) en dat door de reanimatie geen schade is ontstaan en daar was ik dus heel blij mee.
Volgende week willen ze hem aan het hart opereren om verdere schade te voorkomen en weer op een goed niveau te laten functioneren. Het station in Nijmegen heeft mij en de man die mij een klein beetje geholpen heeft nadien goed opgevangen en de dag erna een bloemetje gestuurd en nog gebeld hoe het mij en met het slachtoffer was, hartstikke goed van hen, een dikke pluim voor de NS. Het slachtoffer is Toon uit de Veldstraat in Didam. Zo zie je maar dit kan ons zo maar overkomen en hij heeft ontzettend geluk gehad dat ik bij hem was en handelde zoals het ons geleerd is op de vereniging. Het was ook de eerste keer dat we samen reisden met de trein toeval of niet, ik ben namelijk tijdelijk bij zijn bedrijf gestationeerd. Wonderen bestaan nog!!!
Groeten, Willy Hammink.